W zeszłym tygodniu miałem średnią przyjemność przeprowadzenia internetowej pyskówki z człowiekiem, który z uporem lansował niepopartą niczym tezę, że „czarnym” – i tu wiadomo o kogo chodzi – nigdy nie zależało na Polsce, a tylko na słuchaniu papiestwa. Już pominąć należałoby fakt, że na próbę przypomnienia mu nazwisk takich, jak Wyszyński czy Wojtyła dowiedziałem się, że jakby mi „biskup przeleciał panienkę” to bym ich tak nie bronił, ale niestety nie umiem się powstrzymać, bo to dość symptomatyczne.

Najważniejsze w tym wszystkim wciąż pozostaje fruwające gdzieś po głowach przekonanie, że kapłan to ktoś, kto ojczyznę ma gdzieś, bo przecież wysługuje się Watykanowi. A tu psikus – nieprawda. Paru z nich położyło za nią głowy. Mam na to listę przykładów z lat 80’.

Nikomu szczególnie nie trzeba tłumaczyć, że ideologicznie marksistowskie państwo z założenia jest antykościelne i antyreligijne. Nie inaczej było z dogorywającym wówczas peerelem. Prześladowania na tym tle przybierały różne formy: od zastraszania, gróźb, aż po zabójstwa. Spośród wielu zbrodni tego okresu sporą część stanowiły zabójstwa księży. Niektóre pozostały nierozliczone do dziś.

Traktuje o tym Sprawozdanie Sejmowej Komisji Nadzwyczajnej do Zbadania Działalności MSW, czyli tzw. raport Rokity, ponieważ Komisja ta kierowana była przez posła Rokitę (tak, tego posła). Dokument ten w 1991 roku zaraz po ogłoszeniu został z niewiadomych przyczyn utajniony na 11 lat. Teraz znamy jego treść. Treść, od której włosy stają dęba.

Obiecuję skupić się tylko na nazwiskach czterech księży, choć na podstawie tego dokumentu napisać można wiele więcej.

Ks. Stanisław Suchowolec wg prokuratury miał zginąć w wyniku zaczadzenia na skutek pożaru, jaki wybuchł w jego domu. Jego ciało znaleziono nad ranem, choć jeszcze po północy widziano go na spacerze z psem, którego prawdopodobnie zakupił do obrony przed napastnikami. Raport stwierdza, że prokuratura zaniechała wielu czynności mających na celu rozwianie wątpliwości związanych z tajemniczą śmiercią kapłana białostockiej Solidarności. Jednym z uchybień jest badanie krwi psa ks. Suchowolca na obecność tlenku węgla metodą, co do której adekwatności istnieją poważne zastrzeżenia. Następnie Raport wspomina o pęknięciu naczyń krwionośnych psa. Nie udowodniono, że mogą być one spowodowane obecnością tlenku węgla w jego krwi. Zaniechano również specjalistycznego badania biegłego sądowego z zakresu pożarnictwa, mających na celu ustalenie przyczyn i okoliczności pożaru.

Wg prokuratury ks. Stanisław Palimąka miał zostać potrącony przez własny samochód zjeżdżający z podjazdu garażowego i zginąć w wyniku odniesionych obrażeń. Zwłoki leżące w otworze wybitnym w drzwiach garażu znalazła jego siostra, która w tym czasie znajdowała się w kuchni probostwa. Według zeznań, proboszcz z Klimontowa odwoził przebywającego tam na stażu kleryka do jego rodzinnej parafii. Śmierć nastąpiła tuż po jego powrocie. Według Raportu już pierwsze czynności mające na celu zebranie dowodów ukierunkowywały sprawę na wykluczenie możliwości popełnienia przestępstwa. Nie zabezpieczono lub nie zebrano wielu istotnych dowodów, wśród których wymienia się zbadanie dźwigni hamulca ręcznego pod kątem znajdujących się tam odcisków palców. Pominięto również przesłuchiwanie świadków. Ale jako główny zarzut do postępowania prokuratorskiego podkreśla się zaniechanie eksperymentu mającego na celu określenie siły uderzenia, z jaką pusty, nierozpędzony samochód miałby trafić w drzwi garażowe.

Ojciec Honoriusz Stanisław Kowalczyk był dominikaninem, opiekunem młodzieży w poznańskim duszpasterstwie akademickim DOM. Był związany z antykomunistycznym podziemiem. Zmarł w wyniku obrażeń doznanych w wypadku samochodowym. Ojciec Honoriusz jechał do rodzinnej Mławy w celu zobaczenia się z rodzicami. Pod Wydartowem z nieznanych przyczyn zjechał z szosy i uderzył w drzewo. Śledztwo zostało umorzone z braku dowodów, a jako prawdopodobną przyczynę zgonu podano zaśnięcie kierowcy podczas prowadzenia pojazdu. Raport wspomina o tej śmierci w rozdziale dotyczącym niewyjaśnionych zgonów, co do których istnieje podejrzenie, że miały coś wspólnego z działaniami funkcjonariuszy MSW, lecz nie zostało to w pełni udowodnione, ani też wykluczone.

Ksiądz Antoni Kij był oficerem i kapelanem Wojska Polskiego. Pełnił swoją wojskową posługę podczas drugiej wojny światowej, a po jej zakończeniu był proboszczem m.in w Międzylesiu, gdzie sprawował funkcję aż do roku 1980, w którym przeszedł na emeryturę. Po zakończeniu regularnej posługi w duszpasterstwie diecezjalnym zaczął systematycznie wyjeżdżać do Gdyni celem poprawienia swojej sytuacji zdrowotnej. Został porwany i uprowadzony podczas jednego z takich wyjazdów. Po sześciu dniach od zaginięcia został znaleziony w parku nieprzytomny i przewieziony karetką do szpitala wojewódzkiego w stanie ciężkim. Do końca nie odzyskał przytomności. Rodzina została wpuszczona do pacjenta w drodze wyjątku celem ustalenia tożsamości, ponieważ nie zastano przy poszkodowanym dowodu osobistego.

A dokładnie miesiąc temu przeżywaliśmy 29 rocznicę porwania księdza Jerzego Popiełuszki (jego sprawy akurat Komisja nie rozpatrywała). Dlatego, jak słyszę, że księża są Polsce do niczego niepotrzebni dostaję wysypki i świerzbi mnie wszystko. Łącznie z pięściami.